دلم تنگ شد برای مدرسه رفتن .. برای دانش آموز بودن ... برای روز اول مدرسه ی هر سالم ...برای دبستانم ..راهنمایی هایی که هر سال مجبور شدم عوضشون کنم و دبیرستانم ... برای دبیرستانم بیشتر از همه تنگ شد ..برای روزهایی که رفتن و دیگه بر نمیگردن ... برای خاطراتی که همیشه میمونن .. برای همشون بدجوری دلم تنگ شد ...
توی فامیل مادریم توی ایران فقط محمد و عسل میرن مدرسه .. عسل که تازه امسال رفت اول .. همه نوه ها دیگه بزرگ شدن ...دیگه کوچولو کوچولو شدن نتیجه ...چقدر زود بزرگ شدیمم !!!
پی نوشت : من فکر میکنم وقتی کسی رو با شدت از اعماق دلت دوست داری ...و واقعا به این رسیدی که دوسش داری حتما اون هم دوستت داره .. فقط یه چیزایی این وسط هست که باعث دوری میشه یا جدایی ..
به منم یه سری بزن اگه میتونی من رو لینک کن من لینکت کردم
آره خیلی زود بزرگ شدیم خیلی..
پی نوشتت و که خوندم دیدم تا حالا اینجوری فکر نکرده بودم..الان که روش فکر کردم به نظرم حرفت درسته.
یادش بخیر مدرسه ...
همیشه از اول مهر بدم می یومد شاگرد تنبلی نبودم اما از اینکه تابستون تموم می شد احساس خوبی نداشتم من بچه که بودم فکر می کردم همه ی آدم ها کار می کنند زندگی می کنند تا به تابستون برسند به خوشحالی سفر تفریح .....
اول مهر که می شد با خودم می گفتم یعنی باید ۹ ماه دیگه هم برم مدرسه ؟؟؟ یادش بخیر.
خیلی به این جمله ات فکر کردم ( برای روزایی که رفتن و برنمی گردن ) واقعاْ تکلیف اون روزای خوب چی می شه ؟ کجا رفتن ؟ کجا ثبت شدند ؟
یادش بخیر ...
هیچی نمیشه ... رفتن توی طاقچه ی خاطراتمون یه خروار خاک هم نشسته روشون ..بعضی وقتا که یادمون میادو زحمتی به خودمون میدیم و خاکشونو پاک میکنیم و برشون میداریم یه نگاهی بهشون میندازیم .. بعد یهو یادمون میفته که ااا وقتم داره تلف میشه .. دوباره تند تند جمعشون میکنیم و میذاریمشون روی اون طاقچه ی خاک گرفته و پیش به سوی آینده ... کاکی میشد یه جاهایی رو برگشت به عقب نه ؟؟
سلام ...
آره دل منم تنگیده ولی برای راهنمایی و دبیرستان! با ابتدایی زیاد حال نکردم. با دبیرستان هم از سال سوم به بعد ... یادش بخیر روزهای خوبی بود یا بهتر بگم روزهای خیلی خیلی خوب. می شه گفت تمامی دوران بلوغ که همراه با کشف احساسات و هیجانات جدید رو تو مدرسه بودیم و شاید خود همین هم باعث خاطره شدنش هست ...
از ما که گذشت! یعنی تموم شد! ولی دانشگاه هم عالم زیبایی داره ... مثل من نشی که چشم بهم بزنی ببینی ۴ سال تموم شده و فقط دلتنگیش مونده ها ...
پی نوشتت هم منو یاد این شعر انداخت :
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجابی ای حافظ از میان برخیز ... یا یه چیزی تو این مایه ها! : پی ....
نمی دونم ولی یه جورایی پی نوشتت رو قبول ندارم.یعنی به نظرت عشق یکطرفه وجود نداره؟
منم نمیدونم .. نمیگم حتکا طرف مقابل هم عاشقه .. اما به نظر من باید یه جایی یه دوست داشتنی وجود داشته باشه از طرف اون هم ... ! مگر این که ما آدما خیلییی خیال پرداز باشیم .. که من هیچ وقت اونقدر نبودم که حالا بخوام یه همچی فکری رو بکنم و بگم خب بیخیال مال همون خیلبافیه .. نمیدونم اصلا نمیشه دقیق قضاوت کرد !!!
آخی ... نازی ...ای کاش بر میگشتن اون روزایی ک اذیت میکردیم و کسی جرت نداشت سر کلاس نفس بکشه . فورا نفسشو بر و بچ میبریدن .
یادم نمیره اون باری رو کهمعلم فیزیکمون آخر سال رفت چایی بخوره و وقتی بر گشت دید تو ملاس فقط صتدلی های خالی موندن و هیچ خبری از ما نیست . کاش بودم و چهره عصبانیشو میدیدم .......
اما گذشت . ولی میدونی چیه ؟! الان دانشگاه خیلی بیشتر حال میده . صبح تا شب میخندیم و نمیدونیم چه جور زمان میگذره .
هی دل غافل ! کی میشه بگیم یاد دانشگاه بخیر . ای کاش هیچوقت اونروز نرسه .
اما به قول خودم گفتنی :
زندگی اون هندی کم تو دست اون آقاهه نیست که دکمه بازگشت داشته باشه . زندگی فقط زندگیه و بس
ُسلام آیدا
اینقدر توی زورهای اول مدرسه دلتنگ بودم که نگو ...به هر کی میگفتم چند برابر میشد ...همه دلشون مدرسه میخواست ...مدرسه میرم اما چون روزه اول مدرسه نرفتم دلم تنک شده بود !
خیلی خوب بود ...خوشی هایی که اونجا داشتم میدونم که دیگه هیج جایی ندارم ...