تو چه ساده ای و من ، چه سخت  

تو پرنده ای و من ، درخت. 

آسمان همیشه مال توست  

ابر، زیر بال توست  

من ، ولی همیشه گیر کرده ام.  

تو به موقع می رسی و من،  

سال هاست دیر کرده ام.  

خوش به حال تو که می پری!  

راستی چرا 

دوست قدیمی ات _ درخت را _  

با خودت نمی بری؟ 

                                              عرفان نظر آهاری