عشق من چیزی بگو نذار که زود تموم بشه / نذار احساسی که دارم بدون تو حروم بشه ...
وقتی میگی باید واقعیت رو قبول کنم ..دیگه چی میمونه برای گفتن ؟ فقط اینکه باید واقعیت رو قبول کنم .. اما من نمیدونم حتی این واقعیت چیه ؟ تنها واقعیتی که میدونم و میبینم اینه که من به اندازه ی ارتفاع قدم توی منجلاب شکوفه های عشقت فرو رفتم .. و به حدی رسیدم که دارم غرق میشم ! این تنها واقعیت زندگیه منه .. و زندگیه تو و واقعیتت سرد و بدون عشق .. بدون هیچ احساسی میگذره .. و من به خاطر واقعیت زندگی تو تمام احساساتم رو زیر پا میذارم .. تا جایی که تموم بشن .. من به خاطر تو هر کاری میکنم ... فقط حرف نمیزنم .. بهت ثابت میکنم .. از تمام زندگیم میگذرم تا واقعیت زندگی تو رو قبول کنم ... حرف نمیزنم .. مثه همین چند سال باز هم کنار میااامم ... درسته خیلی وقتا دلتنگ میشم .. و خیلی دلتنگ میشم .. اونقدر که میخوام دو تا بال داشته باشم و پرواز کنم و بهت برسم .. انقدر که میخوام دستاتو داشته باشم و بگیرم و نذارم هیچ جایی بری ... انقدر حاضرم تمام عمرم رو بدم و فقط یک ساعت حتی شده از دور ببینمت ... از پشت درختا و حتی تو نفهمی که دیدمت .. تا یه وقت ناراحت نشی ..معذب نشی .. حاضرم برای این یک ساعت از دور تمام وجودمو بدم ... دلم میخواد همینجا قول بدم که دیگه مزااحم زندگیت نشم .. اما میترسم از این دلم ..میترسم زیر قولش بزنه .. کاش مجبور نبودم این واقعیت ها رو قبول کنم .. کاش این واقعیت ها وجود نداشتن .. کاش انقدر سرد و بی احساس نمیشدی .. میدونم تقصیر خودمم هست نه ؟
مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست
دل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست
عاشق مفلس اگر قلب دلش کرد نثار
مکنش عیب که بر نقد روان قادر نیست
هیچ وقت نمی تونم خودمو جای یه آدم عاشق بزارم ...
خیلی سختی میکشی ...ن
میدونم واست باید چه آرزویی بکنم ...